پارسال دغدغه هام متفاوت با غدغه های امسالم بودن، دلخوشی هام با دلخوشی های امسال فرق داشتن. ده روز اول آذر ماه پارسال از تلخ ترین روزهای زندگیم بودن. روز اول داغون، روز دوم داغون، روز سوم داغون. ماه بعد داغون، دوماه بعد داغون. غم غمه، از شدتش کم نمیشه، همیشه اندازه روز اول درد داره. فرق روز اول و یه سال بعد به کنار اومدنه، قبول میکنیم که زندگی جریانه داره و این غم یه قسمتی از زندگیه. روز اول به این درک نمیرسیم، فکر میکنیم دنیا به آخر رسیده. هنوز هم زندگی جریان داره، با اتفاقات جدید، با خوشی های جدید، با امیدواری و انگیزه های تازه.
فردا سالگرد رفتن دوستمه.
درباره این سایت